"
Ga naar de inhoud

Waarom toch die Engelse woorden in het Nederlands?

Auteur: 
Ludo Permentier
Datum: 
13/2/2018

Zelfs de nieuwsbrief van de Taalunie bevat onnodige Engelse woorden, schrijft een lezer aan de redactie.  In een recente editie van Taalunie:Bericht las hij het artikel  ‘Nieuwe tool bepaalt tekstniveau.’ Waarom werd hier niet over een nieuw instrument of werktuig gesproken? En nu hij de kwestie toch ter sprake bracht: waarom moet het altijd over skills gaan? Wat is er mis met vaardigheden? Het zijn heel redelijke vragen, waar veel Nederlandstaligen mee zitten.

Er is natuurlijk niets mis met authentieke Nederlandse woorden, zoals werktuig, en ook niet met oudere leenwoorden, zoals instrument. Die hebben het voordeel dat ze ingeburgerd zijn. Dat wil zeggen dat niemand een onbehaaglijk gevoel heeft als ze worden gebruikt. Bij veel nieuwe Engelse leenwoorden, onder meer de aangehaalde tools en skills, is dat wel het geval. Dat heeft ermee te maken dat er wel erg veel Engels onze taal binnendringt tegenwoordig. Net zoals er vroeger veel Franse woorden werden opgenomen, overigens.

Of een woord blijft, beslissen de gebruikers.

Twee dingen

Er kunnen nu twee dingen gebeuren. Ofwel vinden we zo’n Engelse nieuwkomer na verloop van tijd heel gewoon, ofwel verdwijnt die uit onze taal. Het is niet de Taalunie die dat beslist, en evenmin hangt dat af van de woordenboekredacties. Die verzamelen en registreren alleen de woorden die in gebruik zijn. Of een woord blijft, beslissen de gebruikers.

Gemakkelijk aanvaard

Wanneer blijft een vreemd woord bij ons? Dat hangt van verschillende omstandigheden af. In de meeste gevallen komt een woord samen met een voorwerp of een begrip binnen. Dikwijls hadden we nog geen eigen woord daarvoor, en dan wordt de vreemdeling gemakkelijk aanvaard. De computer is een goed voorbeeld, maar vroeger zijn zo de glühwein, het bureau, de piano en de macho gekomen en gebleven. Zo zijn er duizenden woorden die we niet meer zouden kunnen missen.

Gevoelswaarde

In andere gevallen hadden we wel een eigen woord, maar nam het leenwoord een specifieke plaats in, met een eigen betekenis of een eigen gevoelswaarde. Zo is transpireren net iets afstandelijker dan zweten, heeft café een ander karakter dan kroeg of bar, heeft een salesmanager wat meer prestige dan een verkoopleider.

Tool wordt vooral gebruikt als het om technologie gaat.

Eigen plaats

Het woord tool dat we in het artikel over taaltechnologie gebruikten, heeft een eigen plaats, naast de oudere woorden werktuig en instrument. Tool wordt vooral gebruikt als het om technologie gaat. We treffen het veel aan in teksten over informatica, minder als het gaat om bijvoorbeeld auto-onderhoud, kunstambacht of landbouw.

Het is best mogelijk dat het woord tool weer verdwijnt. In de wereld van de informatica hebben verschillende begrippen in de voorbije jaren een Nederlandse naam gekregen die het Engelse leenwoord heeft verdrongen. Zo spreken we hoe langer hoe meer van een bijlage en minder van een attachment. Veel mensen hebben het woord keyboard vervangen door toetsenbord. En de display van een computer is definitief het beeldscherm geworden. Dat waren geen keuzes van de Taalunie, dat hebben de taalgebruikers zelf beslist. Het feit dat zij dat doen, toont aan dat onze taal nog steeds levend en levenskrachtig is.

Reacties

Wat vooral irritant is, dat is dat Engelse woorden worden ingevoerd, terwijl er prima Nederlands woord voor bestaat. Neem nou 'struggelen'. Dat is gewoon 'worstelen' ! Of 'battelen' in plaats van 'strijden'. 'Commitment' is er ook zo één; daar is gewoon een prima Nederlands woord voor. Dat een instantie als de Taalunie daar niets aan kan doen, daar kan ik niet in meegaan. De Taalunie zou namelijk best wat meer op de barricaden mogen gaan staan. De media opzoeken, in plaats van die 'verengelsing' maar gewoon te aanvaarden.
Nederlandse taal heeft niet genoeg woorden en daarom gebruiken de mensen zoveel engelse woorden en jij zegt dat zij binnendringt bij onze talen haha, grappig..
Soms heb ik het idee dat een aantal mensen, vooral op TV en radio, van een andere subcultuur zijn. Blijkbaar is het in deze subcultuur heel gebruikelijk om veel Engels te gebruiken. Zo hoorde ik gisteren iemand zeggen dat een bepaald iets heel veel "memories" bij hem opriep. Dan gaan bij mij de tenen krom. In mijn subcultuur zou dat toch "herinneringen" blijven. Bij komt het over als meer een bepaalde houding. Zo spreek je elkaar nu eenmaal aan in die subcultuur. Aan de ene kant denk ik "Leven en laten leven", aan de andere kant irriteert me het wel. Ik heb wel een vermoeden waar dat vandaan komt. Voor mij legt het een associatie met de VS, waar de termen toch vooral vandaan komen. En dan wordt het voor mij allemaal platter en meer inhoudsloos. Maar dat zit helemaal in mij.
Helemaal mee met Jan. Nog een suggestie: waarom geen lijst publiceren met Engelse woorden en hun evenwaardige tegenhanger(s) in het Nederlands. Want vaak is het zo dat het Engelse woord minder precies is dan het (juist gekozen) Nederlandse woord. En ook al is het Engels een wereldtaal, in aantal woorden ligt het Nederlands ver voorop!
Het is waar dat er vaak onnodig verengelsing plaatsvind. Engelse woorden zoals 'commitment' en 'memories' hoeven niet in een Nederlandse zin gebruikt te worden voor extra duiding. Er ontstaat geen extra duiding. We hebben daar prima 'eigen' woorden voor. Veel Engelse woorden komen overigens bij ons vandaan. We hebben nog een tegoed (creditering) op de wereldse woordenschat. Aan de andere kant zijn er nuances in elke taal die een andere taal (nog) niet heeft - de onze bijvoorbeeld - daar moet je dan gebruik van moeten mogen maken zonder dat het afbreuk doet aan de waarde van de 'eigen' taal. Het in bruikleen nemen van woorden is in de meeste talen een geaccepteerde gewoonte, of is althans een teken van gezonde kruisbestuiving. Het idee dat het Nederlands helemaal klaar is, of volstaat, is een heel beperkte gedachte. Het onderliggende probleem is 'trendiness' (met de winden meewaaien) en de verinternettisering (, waarbij uitstekende en exacte woorden vervangen worden door andere, niet-Nederlandse woorden enkel en alleen om als niet volslagen Nederlander (beperkte polderbewoner) naar buiten te treden. Die ontwikkeling is uiteindelijk wel gezond --zowel de Nederlandse volksaard als het algemene sentiment van bekrompen schappelijkheid (tolerantie) is te beperkt om in de schil van taal (in dit geval het Nederlands) verder te gaan. De schil moet eraf. Er zijn zeer mens-eigen emotie-aanduidende woorden en begrippen die in het Nederlands niet bestaan of maar ten dele de lading deken. En als ze enigszins bestaan zijn ze jaren-vijftig houterig want we staan stil. De conservatieve houding die dicteert dat we alles al in huis hebben zit er volledig naast. Hebben wij een 'esprit d'escalier' in onze begrippenschat? Dus laat maar komen die nieuwe woorden en begrippen. We passen ze wel in, of maken er nieuwe woorden van. Maar ze moeten wel een toevoeging of verrijking zijn. Laten we dankbaar zijn voor nieuwe begrippen die ons verrijken en voor de bestaande begrippen die we hebben. En zodra we de nieuwe begrippen begrijpen en eigengemaakt hebben, laten we ze dan vernederlandsen zo ver als dat dat mogelijk is. In feite: streng maar elastisch. Buigt het te ver door: nee! (opvoedkundig dan wel meewarig aankijken) en streng toespreken indien nodig. Past het: prima! (hergebruiken!)
Het Nederlands is een rijke taal, net als het Engels, en leenwoorden zijn hier welkom, uit welke taal dan ook, en uiteraard uit het Amerikaans Engels. Ik gebruik woorden als "deleten", "folder" (voor "map"), "uploaden", etc. Ik stop niet, ik "quit". Maar dit is computertaal. Als ik al die verschillende Nederlandse equivalenten moest onthouden, zou ik niet meer weten waar ik was. Let's face it, die Engelse termen zijn heel handig. Anderzijds steiger ik van Engelse woorden in reclame en dagelijkse omgang (zoals "chats"). Al te veel jongeren gebruiken die. Oh, well. So what? Ik ben een ouwe zak, maar ik doe het ook. Maar je mag niet overdrijven, en het niet doen om op te vallen of "in" te zijn. Wat me in het bijzonder ergert is dat men Nederlands en Engels combineert. It's gotta be this or that: ofwel zeg je iets in het Nederlands, ofwel in het Engels, maar niet beide samen. En dan zijn er ook de fouten. "Photoshop" is een geregistreerde merknaam van een applicatie. In het Nederlands kun je tegenwoordig "fotoshoppen". Huh? Het rare is dat mensen "gefotoshopped" gaan schrijven: ze vernederlandsen een naam en voegen er een Engelse grammaticale uitgang aan toe. Ik zou zeggen, Beperk je Engelse woorden en phrases. Gebruik Nederlandse equivalenten als het kan. Maar wees geen purist. Zoals de TaalUnie zegt, niemand kan je opleggen welke woorden je gebruikt. Dat doe je zelf. Spelling wordt ons opgelegd door de Spellingcommissie. Ik stoor me daar mateloos aan, maar so be it. Taal is iets wat we zelf gebruiken. Wil je geen vreemde woorden meer in het Nederlands, ga naar Frankrijk, waar een computer "un ordinateur" heet. Of keer terug naar de jaren 1900, toen ze "geldbeugels" hadden i.p.v. portemonnees en "briefomslagen" i.pv. enveloppen. Het Nederlands is een rijke en levende taal. Leenwoorden tasten die niet aan. Alleen dat afschuwelijk taaltje van de reclame en van jongeren is ergerlijk. Mijn voorstel: Lees geen reclame en luister niet naar die snotapen.

Reactie toevoegen

Voor een goed verloop van de reacties op onze berichten, hanteren we enkele spelregels. Publicatie van uw reactie vindt plaats na beoordeling door de redactie op deze spelregels.

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.